بررسی اثر مهاجرت بر بروز مالاریا و طبقه بندی کانونی آن در شهرستان کنارک، ۸۸-۱۳۸۴

مقدمه: جابجایی های جمعیتی و مهاجرت از مناطق مالاریاخیز به مناطق عاری از این بیماری می تواند خطر ابتلا به مالاریا را در جمعیت بومی افزایش داده و در مواردی باعث بازگشت مجدد مالاریا و تغییر کانونهای پاک به کانونهای دارای پتانسیل انتقال و حتی فعال گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر مهاجرت بر بروز مالاریا و طبقه بندی کانونی آن، بویژه بر برخی از کانونهای پاک در شهرستان کنارک انجام گرفت. روش کار: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی، تعداد موارد مالاریا و نیز طبقه بندی کانونی آن در روستاهای منطقه جهلیان از سال84 لغایت 88 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای توصیف داده ها از جداول توزیع فراوانی و برای تحلیل نتایج از آزمون تی استفاده گردید. نتایج: روستاهای مورد مطالعه در سال 1387 شاهد حضور موقت اتباع کشورهای افغانستان و پاکستان در مجاورت خود بوده اند. شاخص بروز سالانه مالاریا (api) در سال 1387در روستاهای مورد مطالعه بین 17 تا 346 افزایش یافته است، حال آنکه در سه سال قبل از آن، شاخص مذکور بین صفر تا 49 بوده است. در سال 1387 برخی از روستاها که از نظر نوع طبقه بندی کانونی مالاریا پاک، دارای پتانسیل انتقال و یا غیرفعال بودند، به کانون دارای انتقال محلی تبدیل شدند. تفاوت معنی داری بین میانگین تعداد موارد مالاریا در روستاهای مورد مطالعه در سالهای 85 و 87 و همچنین بین سالهای 86 و 87 مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد حضور اتباع بیگانه در سال 87 و به دنبال آن افزایش شاخص api نسبت به سالهای قبل از آن باعث تبدیل برخی کانونهای پاک به نوع فعال شده است. با توجه به اینکه در برنامه کشوری حذف مالاریا ایجاد و حفظ کانونهای پاک از اهمیت ویژه ای بر خوردار است، لذا می توان به اهمیت حضور اتباع بیگانه به عنوان بحران و چالشی مهم در برنامه حذف مالاریا اشاره کرد.